Χρωστάω μεγάλη χάρη στον Θεό, όταν κάθε φορά που πάω να λιγοψυχήσω ότι τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα, ότι το κακό –πολλοί θέλουν να το λένε απλά το «σύστημα»- με το σοφό ένστικτο αυτοσυντήρησης που διαθέτει ξέρει να μας εξουδετερώνει βάζοντάς μας να γυρνάμε μια ζωή το αεικίνητο μαγγανοπήγαδο της καθημερινότητας για να εμποδιζόμαστε να κάνουμε αυτό που απειλεί την ανενόχλητη κυριαρχία του, έρχεται ένας άνθρωπος, μια εκδήλωση, ένα βιβλίο για το ήθος στην τέχνη, για την ποιότητα στην παιδεία, για τις αξίες της ελληνικότητας στον πολιτισμό.
Στην περίπτωση του Βασίλη Γρατσούνα, ολόψυχα αφιερωμένου στον κόσμο της παράδοσης, ως ανεξήγητη και παράδοξη επιβίωση ανθρώπου αλλοτινών καιρών, σοβαρός γνώστης της δημοτικής μουσικής, έξοχος εκτελεστής πολλών οργάνων της λαϊκής μας παράδοσης, αλλά και απίστευτα επιδέξιος κατασκευαστής οργάνων και προπαντός παθιασμένος δάσκαλος αυτής της μουσικής, αλλά και αυτού του πολιτισμού, της γυναίκας του και ομόψυχης συνοδοιπόρου του στο έργο τους, Μαρίας Γαλάνη, του Ωδείου “Εν Οργάνοις” και του βιβλίου που κρατάμε στα χέρια μας, μου χαρίστηκαν όλα μαζί ως αντιστήριγμα στην βαριά δοκιμασία και το πένθος μου για την έκταση των σημερινών συμβιβασμών, εκπτώσεων και της σύγχυσης.
Ε, ναι, λοιπόν, δεν είναι όνειρο, ούτε ουτοπία. Υπάρχει αυτό το ωδείο που διδάσκει θαυμάσια σε μικρά παιδιά και νέους να τραγουδούν και να συνοδεύουν με τρόπο απολύτως πιστό στο πνεύμα της ελληνικής παράδοσης.
Τώρα, εκτός από τους κοντινούς τους μαθητές, θα μπορούν και όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την σπουδή πολλών οργάνων της ανατολικής μουσικής παράδοσης στην οργανική εκτέλεση και συνοδεία τραγουδιών (πολίτικο λαούτο, ούτι, πολίτικη λύρα, κανονάκι, νέυ και φλογέρες) να έχουν ένα λαμπρό βοήθημα που συμπυκνώνει όλη τη γνώση αλλά και την εμπειρία της διδακτικής πράξης του εκλεκτού αυτού δασκάλου.
Στέφανος Βασιλειάδης
Συνθέτης
Διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας
Ιούνιος 2001